Thomas Harris, w swoim już ponad 80-letnim życiu, napisał zaledwie 6 książek (tyle samo Remigiusz Mróz wydał w samym 2024 roku). Zadebiutował w 1975 roku thrillerem „Black Sunday” o próbie zamachu terrorystycznego podczas Super Bowl. I chociaż nie był to spektakularny sukces wydawniczy, to Hollywood doceniło filmowy potencjał książki i dwa lata później na ekranach kin można było podziwiać aktorski pojedynek Roberta Shawa i Bruce’a Derna pod reżyserską batutą Johna Frankenheimera. 

Tym co sprawiło, że Thomas Harris mógł ograniczyć ilość pracy w swoim życiu do minimum, było zainteresowanie się pod koniec lat siedemdziesiątych działalnością Wydziału Behawioralnego w FBI. Pozwoliło mu to stworzyć legendarną postać Hannibala Lectera, która zadebiutowała na kartach jego następnej powieści „Czerwony Smok”, a stała się sławna na cały świat dzięki adaptacji kolejnej książki – „Milczenia owiec”. Film w reżyserii Jonathana Demme, według scenariusza Teda Tally’ego powszechnie uważany jest za perfekcyjny thriller, definiujący ten gatunek (potwierdza to chociażby oscarowy wielki szlem: nagrody Akademii dla najlepszego filmu, za reżyserię, scenariusz, pierwszoplanową rolę męską i pierwszoplanową rolę żeńską. Jeszcze tylko „Ich nocom” i „Locie nad kukułczym gniazdem” udało się to osiągnąć). 

Nic dziwnego, że wszyscy chcieli kontynuacji – wydawcy i czytelnicy, producenci i widzowie. Ale Thomas Harris doskonale zdawał sobie sprawę, że nie jest łatwo dopowiadać coś do zamkniętej, spełnionej historii. Dlatego na kontynuację, „Hannibala”, wszyscy czekali długie 11 lat. Filmowcy nie zamierzali zwlekać. Adaptacja powstała od razu po wydaniu książki. Ale już bez Jonathana Demme. Bez Teda Tully’ego. Bez Jodie Foster. Czy to mogło się udać? Czy da się zrobić dobry sequel filmu wybitnego? Jak do tego podejść? Te pytania towarzyszyły mi i Danielowi Sołtysińskiemu podczas nagrywania najnowszego odcinka podcastu Spisek scenarzystów. Posłuchajcie do jakich doszliśmy wniosków.

Poniżej rozpiska minutowa:

0 – 0.20   –  intro

0.20  –  5.10     –    Dlaczego „Hannibal”?

5.10  –  9.10  –  Streszczenie fabuły

9.10  –  10.00  –  Jakie emocje wzbudził w nas ten film?

10.00  –  13.20  –  Rozczarowanie spowodowane niespełnieniem obietnicy

13.20  –  14.40  –  Szlachetny seryjny morderca – archetyp Dextera?

14.40  –  19.30  –  Dlaczego zbyt wielka miłość twórców do postaci może ją wypaczyć? Hannibal Lecter i jego „ufajnianie”.

19.30  –  26.10  –  Kto jest protagonistą tego filmu?

26.10  –  27.05  –  Specyfika sequela – co nowego ma do przepracowania znana nam bohaterka?

27.05  –  30.30  –  Odstąpienie od książkowego zakończenia. 

30.30  –  31.20  –  Jeśli nie książkowe zakończenie i nie filmowe zakończenie, to jakie?

31.20  –  33.15  –  Co się wydarzyło w życiu bohaterów między „Milczeniem owiec”, a „Hannibalem”?

33.15  –  35.00  –  W jaki sposób można ocieplić wizerunek seryjnego mordercy? Inni są gorsi.

35.00  –  39.00  –  Jaka jest tutaj stawka?

39.00  –  46.45  –  Co działa? Co nam się podobało?

46.45  –  49.20  –  Po siedmiu minutach szukania pozytywów wracamy na krytyczne tory. Jaki sygnał daje widzom informacja, że Ray Liotta jest w obsadzie?

49.20  –  52.50  –  Czy Clarice Sterling to James Bond?

52.50  –  54.25  –  Czy zamiana aktorki w roli Clarice Sterling mogła w jakiejkolwiek konfiguracji się udać?

54.25  –  58.10  –  Pomysły Macieja na alternatywną kontynuację przygód Hannibala

58.10  –  1.00.50  –  Pomysły Daniela na alternatywną kontynuację przygód Hannibala

1.00.50  –  1.06.40  –  Co jest prawdziwą naturą Hannibala Lectera?

1.06.40  –  1.09.20  –  Lęk przed powielaniem schematu

1.09.20  –  1.11.10  –  Zrozumieć Hannibala Lectera

1.11.10  –  1.14.45  –  Jakie są przykłady udanych sequeli filmów idealnych?

1.14.45. –  1.20.15  –  Próba stworzenia przepisu na udany sequel

1.20.15  –  1.23.10  –  Mądre słowa Daniela próbujemy zaimplementować w „Hannibalu” i staramy się stworzyć tajemnicę wokół Clarice

1.23.10  –  1.25.45  –  Jaki świetny film zasługuje na sequel?

Do tej pory rozmawialiśmy o: