<\/p>\n

Kim jest g\u0142\u00f3wny bohater?<\/b><\/span><\/h3>\n

Ken Miyamoto stawia tez\u0119, \u017ce Quentin Tarantino na g\u0142\u00f3wnego bohatera nama\u015bci\u0142 Hollywood 1969 roku. To oczywi\u015bcie hiperbola maj\u0105ca na celu docenienie maestrii w doborze scenografii, kostium\u00f3w, rekwizyt\u00f3w i muzyki. <\/span><\/p>\n

Rzeczywi\u015bcie ma\u0142o film\u00f3w mo\u017ce r\u00f3wna\u0107 si\u0119 z \u201ePewnego razu\u2026 w Hollywood\u201d w kwestii budowania backgroundu dla fabu\u0142y i bohater\u00f3w<\/strong>. Wszystkie elementy sk\u0142adaj\u0105ce si\u0119 na tworzenie atmosfery tej opowie\u015bci s\u0105 dobrane perfekcyjnie.<\/span><\/p>\n

<\/p>\n

Jednak\u017ce \u017cadna scenografia czy muzyka nie jest w stanie zast\u0105pi\u0107 wci\u0105gaj\u0105cej historii.<\/span><\/p>\n

Ken na wst\u0119pie pisze:<\/span><\/p>\n

\n

\u201eNothing much really happens in Once Upon a Time in Hollywood\u201d<\/span><\/p>\n<\/blockquote>\n

I niestety trzeba si\u0119 z nim zgodzi\u0107. Przy czym autorowi tekstu zanurzanie si\u0119 w tak doskonale odwzorowanym czasie i miejscu akcji w pe\u0142ni wystarcza\u0142o do czerpania satysfakcji z ogl\u0105danego filmu.<\/strong><\/span><\/p>\n

Ja nasyci\u0142em si\u0119 klimatem w pierwszych dwudziestu minutach. Z biegiem czasu coraz mocniej odczuwa\u0142em brak scen posuwaj\u0105cych akcj\u0119 do przodu. Mia\u0142em wra\u017cenie, \u017ce staj\u0119 si\u0119 turyst\u0105 oprowadzanym po mie\u015bcie przez prawdziwego zapale\u0144ca<\/strong>, a nie \u015bwiadkiem niesamowitych wydarze\u0144 wci\u0105gni\u0119tego w sam \u015brodek akcji. I niezbyt mi si\u0119 to podoba\u0142o.<\/span><\/p>\n

 <\/p>\n

Kiedy by\u0142em ma\u0142ym ch\u0142opcem\u2026<\/b><\/span><\/h3>\n

Drugi argument na jaki Miyamoto si\u0119 powo\u0142uje to doskona\u0142a znajomo\u015b\u0107 miejsca i czasu o jakim Tarantino opowiada. <\/span><\/p>\n

Pe\u0142na zgoda. Quentin kocha lata sze\u015b\u0107dziesi\u0105te i siedemdziesi\u0105te. Jest nimi przesi\u0105kni\u0119ty. \u015awietnie si\u0119 czuje w tym \u015bwiecie i doskonale wie jak go pokaza\u0107. I zrobi\u0142 to niesamowicie, w pe\u0142ni korzystaj\u0105c ze swoich do\u015bwiadcze\u0144 i emocji. <\/span><\/p>\n

Pisanie o tym co si\u0119 zna i czuje zawsze dzia\u0142a.<\/span><\/strong><\/p>\n

 <\/p>\n

 <\/p>\n

<\/h3>\n

Makro jako spoiwo poszczeg\u00f3lnych w\u0105tk\u00f3w<\/b><\/span><\/h3>\n

We \u201eW\u015bciek\u0142ych psach\u201d, \u201ePulp Fiction\u201d i \u201eB\u0119kartach wojny\u201d Quentin Tarantino pokaza\u0142, \u017ce jest absolutnym arcymistrzem w \u0142\u0105czeniu w\u0105tk\u00f3w na przer\u00f3\u017cne sposoby. <\/span>W \u201ePewnego razu\u2026 w Hollywood\u201d r\u00f3wnie\u017c mamy trzy przeplataj\u0105ce si\u0119 historie: aktora z problemami (w interpretacji Leonardo DiCaprio<\/strong>), celebrytki z marzeniami (Sharon Tate<\/strong>) i kaskadera po przej\u015bciach (Brad Pitt<\/strong>). Wszystkie, po\u0142\u0105czone s\u0105 bardzo zgrabnie i umiej\u0119tnie, sk\u0142adaj\u0105 si\u0119 na w\u0105tek makro ca\u0142ej historii – codziennej walce o spe\u0142nienie swoich marze\u0144 w Hollywood.<\/span><\/p>\n

 <\/p>\n

Chcesz zbudowa\u0107 napi\u0119cie? Wykorzystaj oczekiwania widz\u00f3w<\/b><\/span><\/h3>\n

Kolejny argument potwierdzaj\u0105cy, wed\u0142ug Kena Miyamoto, mistrzostwo scenariusza \u201ePewnego razu\u2026\u201d to utrzymywanie ci\u0105g\u0142ego napi\u0119cia.<\/span><\/p>\n

Tarantino osi\u0105ga to dzi\u0119ki korzystaniu z oczekiwa\u0144 widz\u00f3w. <\/span><\/p>\n

Kiedy pojawi\u0142a si\u0119 wiadomo\u015b\u0107, \u017ce autor \u201eDjango\u201d, powszechnie znany ze swojego uwielbienia dla krwawych rozwi\u0105za\u0144 fabularnych (eufemistycznie rzecz nazywaj\u0105c\u2026), nakr\u0119ci film o morderstwie Sharon Tate i jej przyjaci\u00f3\u0142 przez \u201erodzin\u0119\u201d Charlesa Mansona, jednej z najbardziej znanych i brutalnych zbrodni w historii Stan\u00f3w Zjednoczonych, przez Ameryk\u0119 przetoczy\u0142a si\u0119 fala wielkiego poruszenia. Dla jednych Tarantino i \u201edzie\u0142o\u201d Mansona by\u0142o par\u0105 idealn\u0105, dla drugich wizja szczeg\u00f3\u0142owej rekonstrukcji rzezi przy Cielo Drive by\u0142a przera\u017caj\u0105ca.<\/strong><\/span><\/p>\n

Tarantino doskonale wykorzysta\u0142 t\u0105 wrzaw\u0119.<\/span><\/p>\n

Ka\u017cdy kto zaczyna ogl\u0105da\u0107 jego film wie kim jest Manson i jak si\u0119 ko\u0144czy spotkanie jego wyznawc\u00f3w z Sharon Tate. Dlatego z ka\u017cdym pojawieniem si\u0119 cz\u0142onk\u00f3w \u201erodziny\u201d i ich zbli\u017caniu si\u0119 do do g\u0142\u00f3wnych bohater\u00f3w napi\u0119cie ro\u015bnie. Z ka\u017cd\u0105 kolejn\u0105 minut\u0105 zdajemy sobie spraw\u0119, \u017ce zbli\u017ca si\u0119 TEN moment, TO wydarzenia, TA zbrodnia. <\/strong><\/span><\/p>\n

Dodatkowo pot\u0119guje to podawanie dat, a na samym ko\u0144cu godzin, co dzia\u0142a jak odliczanie do wybuchu tykaj\u0105cej bomby (\u015awietnie dzia\u0142a r\u00f3wnie\u017c sekwencja wizyty Cliffa Bootha na ranczu Spahna, gdzie ma si\u0119 wra\u017cenie, \u017ce obserwujemy Daryla z The Walking Dead w otoczeniu szwendaczy, z mocno podbudowan\u0105 postaci\u0105 Texa, jako tego prawdziwie niebezpiecznego przeciwnika). <\/span><\/p>\n

I chocia\u017c jest to film autora \u201eB\u0119kart\u00f3w wojny\u201d, a wi\u0119c osoby kt\u00f3ra ma do\u015bwiadczenie w poddawaniu fakt\u00f3w historycznych w\u0142asnej interpretacji i mo\u017cna si\u0119 po nim spodziewa\u0107 absolutnie wszystkiego, to jednak ca\u0142y czas to napi\u0119cie jest i dobrze dzia\u0142a.<\/span><\/p>\n

Pytanie jakie mi si\u0119 nasuwa to czy w ten spos\u00f3b zbudowane napi\u0119cie nie zostaje rozwodnione przez d\u0142ugo\u015b\u0107 filmu?<\/span><\/p>\n

161 minut.<\/span><\/p>\n

Cholernie du\u017co ekranowego czasu.<\/span><\/p>\n

 <\/p>\n

Protagoni\u015bci ze skaz\u0105<\/b><\/span><\/h3>\n

Leonardo DiCaprio + Brad Pitt + Margot Robbie. To r\u00f3wnanie zelektryzowa\u0142o fan\u00f3w na ca\u0142ym \u015bwiecie.<\/strong> Ka\u017cdy by\u0142 ciekawy jak Quentin Tarantino, znany z tworzenia oryginalnych i fascynuj\u0105cych bohater\u00f3w, wykorzysta ten aktorski dream team.<\/span><\/p>\n

Jak to bardzo trafnie zauwa\u017cy\u0142 Ken Miyamoto otrzymali\u015bmy troje protagonist\u00f3w ze skazami, kt\u00f3rych jednak od razu jeste\u015bmy w stanie polubi\u0107, uto\u017csami\u0107 si\u0119 z nimi i z ciekawo\u015bci\u0105 towarzyszy\u0107 im w ich filmowej podr\u00f3\u017cy.<\/span><\/p>\n

\n

\u201e\u2026He makes these flawed characters likable by injecting empathetic qualities that we can relate to. \u2026Innocent\u2026 Insecurities\u2026Bravado\u201d<\/span><\/p>\n

(\u201ePostacie ze skaz\u0105 czyni sympatyczne poprzez wyposa\u017cenie ich w empatyczne cechy z kt\u00f3rymi mo\u017cemy si\u0119 uto\u017csami\u0107. \u2026 Niewinno\u015b\u0107\u2026 Niepewno\u015b\u0107\u2026 Brawura.\u201d)<\/span><\/p>\n<\/blockquote>\n

Absolutnie si\u0119 z tym zgadzam. Uwa\u017cam, \u017ce najwi\u0119ksz\u0105 si\u0142\u0105 \u201ePewnego razu\u2026 w Hollywood\u201d, obok muzyczno-scenograficznego antura\u017cu, s\u0105 fascynuj\u0105cy bohaterowie, kt\u00f3rzy potrafi\u0105 zahipnotyzowa\u0107 i wci\u0105gn\u0105\u0107 w przedstawiony \u015bwiat Hollywood 1969.<\/span><\/p>\n

Szczeg\u00f3lnie Cliff Booth w interpretacji Brada Pitta to posta\u0107 o kt\u00f3rej ch\u0119tnie zobaczy\u0142bym jeszcze pi\u0119\u0107 film\u00f3w i kilka seriali<\/strong>. Jest to wspania\u0142y przyk\u0142ad jak przesz\u0142o\u015b\u0107 bohatera zostaje wykorzystana w scenariuszu do pobudzania zainteresowania widza (Czy zabi\u0142 \u017con\u0119? A je\u015bli tak, to dlaczego? Gdzie si\u0119 nauczy\u0142 lepiej bi\u0107 od Bruce\u2019a Lee? Czego dokona\u0142, \u017ce zas\u0142uguje na miano bohatera wojennego? Dlaczego z\u0142ama\u0142 szcz\u0119k\u0119 policjantowi w Houston? I tak dalej\u2026)<\/span><\/p>\n

<\/p>\n

 <\/p>\n

\u0141amanie scenariuszowych zasad: ka\u017cdy mo\u017ce?<\/b><\/span><\/h3>\n

W ostatnim akapicie swojego artyku\u0142u Ken Miyamoto wychwala \u0142amanie wielu scenariuszowych zasad przez Quentina Tarantino w \u201ePewnego razu\u2026 w Hollywood\u201d (jak zreszt\u0105 w wi\u0119kszo\u015bci swoich film\u00f3w) i zach\u0119ca do pod\u0105\u017cania w jego \u015blady.<\/span><\/p>\n

\n

\u201eTarantino is the master at breaking the so-called and overreached \u201erules\u201d of screenwriting structure, narrative, characterisation and format.\u201d<\/span><\/p>\n

(\u201eTarantino jest mistrzem w \u0142amaniu tak zwanych zasad scenariuszowych dotycz\u0105cych struktury, narracji, postaci i formatu.\u201d)<\/span><\/p>\n<\/blockquote>\n

Wed\u0142ug dziennikarza ka\u017cdy mo\u017ce by\u0107 Quentinem Tarantino!<\/span><\/p>\n

To do\u015b\u0107 odwa\u017cna teza, nios\u0105ca ze sob\u0105 spore ryzyko. Warto i\u015b\u0107 pod pr\u0105d i eksperymentowa\u0107 z nowymi sposobami opowiadania filmowych historii, ale trzeba pami\u0119ta\u0107, \u017ce jeszcze si\u0119 taki nie urodzi\u0142 co zacz\u0105\u0142 biega\u0107 zanim nauczy\u0142 si\u0119 chodzi\u0107…<\/p>\n

Dzia\u0142a czy nie dzia\u0142a?<\/b><\/span><\/h3>\n

\u201ePewnego razu\u2026 w Hollywood\u201d jest filmem bardzo autorskim. Quentin Tarantino ma unikaln\u0105 pozycj\u0119 w \u015bwiatowej kinematografii, wolno mu praktycznie wszystko i skrz\u0119tnie z tego korzysta.<\/strong><\/span><\/p>\n

Tym razem po\u015bwi\u0119ci\u0142 sw\u00f3j dziewi\u0105ty film na oddanie ho\u0142du czasowi swojego dzieci\u0144stwa. Fascynacja tamtym okresem wylewa si\u0119 z ka\u017cdego kadru, czu\u0107 j\u0105 w ka\u017cdym d\u017awi\u0119ku. Wszystko to sk\u0142ada si\u0119 na ciekaw\u0105, kolorow\u0105, wype\u0142nion\u0105 niezliczonymi smaczkami konstrukcj\u0119.<\/span><\/p>\n

Jednak b\u0119d\u0105c pozbawionym sentymentalnej wi\u0119zi z tamtym czasem i miejscem, ogo\u0142ocony z mo\u017cliwo\u015bci pe\u0142nego docenienia wszystkich kulturowych odniesie\u0144, skazany na skupieniu si\u0119 przede wszystkim na historii i jej przebiegu musz\u0119 stwierdzi\u0107, \u017ce na mnie ten scenariusz nie podzia\u0142a\u0142<\/strong>. <\/span><\/p>\n

I tak wracam do punktu wyj\u015bcia, do pierwszego akapitu – mi\u0142o by\u0142o odwiedzi\u0107 Hollywood w 1969 roku, pozna\u0107 Ricka Daltona, Cliffa Bootha i Sharon Tate, ale koniec ko\u0144c\u00f3w, bez wzgl\u0119du na wszystko co dooko\u0142a, najwa\u017cniejsza jest wci\u0105gaj\u0105ca historia.<\/span><\/p>\n

A co ty s\u0105dzisz?<\/span><\/strong><\/p>\n

<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Od tygodnia w polskich kinach kr\u00f3luje \u201ePewnego razu\u2026 w Hollywood\u201d. I s\u0142owo kr\u00f3luje nie jest w tym przypadku \u017cadn\u0105 hiperbol\u0105. Wed\u0142ug informacji od dystrybutora w pierwszy weekend (i na pokazach przedpremierowych) nowy film Quentina Tarantino obejrza\u0142o 286 798 widz\u00f3w. To wi\u0119cej ni\u017c, w analogicznym okresie, dwie jego poprzednie produkcje razem wzi\u0119te. Ka\u017cdy nowy film tw\u00f3rcy…<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":771,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"spay_email":"","footnotes":"","jetpack_publicize_message":""},"categories":[5,3],"tags":[177,10,176,40,175,7,8,19,9,93],"jetpack_featured_media_url":"https:\/\/i2.wp.com\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-content\/uploads\/2019\/08\/Once-script-2.png?fit=727%2C397&ssl=1","jetpack_publicize_connections":[],"jetpack-related-posts":[{"id":306,"url":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/2019\/03\/27\/sto-lat-panie-tarantino\/","url_meta":{"origin":757,"position":0},"title":"Sto lat panie Tarantino!","date":"27\/03\/2019","format":false,"excerpt":"Dzisiaj 56 urodziny obchodzi Quentin Tarantino. Tw\u00f3rca absolutnie wyj\u0105tkowy i dla mnie osobi\u015bcie niezwykle wa\u017cny. I chocia\u017c to co pisz\u0119 i jak pisz\u0119 jest dalekie od stylu i zainteresowa\u0144 re\u017cysera \u201eDjango\u201d, to traktuj\u0119 go jako jednego ze swoich najwa\u017cniejszych scenariopisarskich nauczycieli. A wszystko zacz\u0119\u0142o si\u0119 pewnego majowego popo\u0142udnia\u2026 Posiadanie starszego\u2026","rel":"nofollow","context":"W \"Aktualno\u015bci\"","img":{"src":"","width":0,"height":0},"classes":[]},{"id":916,"url":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/2019\/12\/05\/pierwsze-urodziny\/","url_meta":{"origin":757,"position":1},"title":"Pierwsze urodziny!","date":"05\/12\/2019","format":false,"excerpt":"Czas szybko leci! Dok\u0142adnie dzisiaj mija rok od kiedy rozpocz\u0105\u0142em swoj\u0105 przygod\u0119 z blogowaniem. To by\u0142 szalenie ciekawy i intensywny dla mnie czas. Wiele si\u0119 nauczy\u0142em, a zebrane do\u015bwiadczenie na pewno si\u0119 przyda. Tym bardziej, \u017ce kolejny rok zapowiada si\u0119 na bardzo intensywny i ambitny. Wszystkie jubileusze, benefisy i rocznice\u2026","rel":"nofollow","context":"W \"Przygody scenarzysty\"","img":{"src":"","width":0,"height":0},"classes":[]},{"id":1062,"url":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/2020\/03\/15\/pierwsza-scena-4-ojciec-chrzestny\/","url_meta":{"origin":757,"position":2},"title":"Pierwsza scena #4 - \u201eOjciec chrzestny\u201d","date":"15\/03\/2020","format":false,"excerpt":"Zaczynaj\u0105c ten cykl wiedzia\u0142em od razu, \u017ce na pewno pojawi\u0105 si\u0119 w nim dwie sceny \u2013 otwarcie \u201eB\u0119kart\u00f3w wojny\u201d i pierwsze minuty \u201eOjca chrzestnego\u201d. Wojenna wizja Quentina Tarantino czeka na swoj\u0105 kolej, ale 48 rocznica premiery arcydzie\u0142a Francisa Forda Coppoli to doskona\u0142y moment by przyjrze\u0107 si\u0119 bli\u017cej wprowadzeniu w \u015bwiat\u2026","rel":"nofollow","context":"W \"Pierwsza scena\"","img":{"src":"","width":0,"height":0},"classes":[]}],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/757"}],"collection":[{"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=757"}],"version-history":[{"count":11,"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/757\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":778,"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/757\/revisions\/778"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/media\/771"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=757"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=757"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/przygodyscenarzysty.pl\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=757"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}